beraad

Sinds enige tijd ben ik tweede voorzitter van de vakbondssenioren bij het CNV. Dat vraagt veel tijd als je het goed wilt doen. Het kost gemiddeld een dag per week en meestal is dat de woensdag. vandaag was het seniorencongres in Arnhem. Het stond vooral in het teken van de toekomst.

Ik mocht een stuk van het morgenprogramma voor mijn rekening nemen

Als tweede voorzitter ben ik ook voorzitter van de CCBB, de commissie collectieve belangenbehartiging. Vanmorgen ging het met name over die belangenbehartiging.  Na een korte inleiding over het doel en het waarom van die CCBB gingen we met elkaar aan de slag. De aanwezige  120 congresgangers bogen zich in vier gespreksgroepen over stellingen op het gebied van pensioen en inkomen en over welzijn en zorg. 

Het aardige was dat er vandaag ook leden waren van de gepensioneerden van Onderwijs. Met hen gaan we straks  in het nieuwe jaar samenwerken. Voor een aantal van hen was het blijkbaar vernieuwend dat je ook op die manier als vakbond actief kunt zijn.

Belangrijk was natuurlijk vooral wat er uit die discussie kwam. De CNV connectief, want zo gaat die nieuwe vakbond heten zal meer aandacht moeten schenken aan de belangenbehartiging van de gepensioneerden. Er moet een meldpunt  zorg komen en de CNV moet zich meer en beter laten horen op ook voor ouderen belangrijke onderwerpen.

Na afloop van die discussie mocht ik dat de aanwezige bestuurders meegeven en  het eerste succes is er. Het meldpuntzorg@cnvpubliekezaak.nl is een feit.

In de wandelgangen kwam het idee op de aanwezige gepensioneerde vakbondsconsulenten ook in te zetten als  consulenten voor zorg en welzijn. Dat idee werd ook direct door de bestuurders overgenomen. Ik heb aangegeven dat ik ze daaraan zal houden. Congressen bestellen weliswaar geen straljagers, zei Vredeling ooit, maar ze kunnen wel degelijk  tot resultaten leiden. En deze resultaten had ik vanmorgen nog niet verwacht.

's Middags zijn we nog met elkaar in gesprek gegaan om te kijken waar we elkaar als onderwijs en publiekezaak op regionaal en lokaal niveau kunnen versterken. Ook hier zijn  goede ideeen aangedragen, of ze allemaal ook zo snel tot resultaten zullen leiden, weet ik niet en hangt ook vaak van individuele mensen af, maar er zijn wel degelijk signalen dat er wat op gang komt.

Je moet de uitdaging aangaan. Wie met beide benen op de grond staat, komt geen stap vooruit.

Zaterdag was in Veghel het verkiezingscongres van het CDA Brabant. De kandidatenlijst voor de provinciale staten is vastgesteld. Ik ben uiteindelijk nog twee plaatsen opgeschoven en sta nu 35 ste op de lijst.  Dat is natuurlijk vulling, maar ik wil wel goede vulling geven.  Het is duidelijk dat met name ook voor senioren (vitaal grijs?!) een rol in de provincie is weggelegd. Al was het maar vanwege de mobiliteit. De provincie gaat bijvoorbeeld over het openbaar vervoer en de buslijnen in de regio.  Ik heb de afgelopen veertig jaar altijd wel ergens op een kandidatenlijst gestaan en vrijwel ook altijd op een niet direct verkiesbare plek. Ik heb geroepen, als je mij nodig denkt te hebben, moet je op me stemmen. Meestal deden de  mensen dat niet. Ook nu weer, als je vindt dat ik het doen moet, moet je op me stemmen. Als ik voldoende voorkeurstemmen haal, ga ik in de provinciale Staten. vulling is prima, maar niet voor de flauwe kul.
 Ook deze uitdaging wil graag aangaan.
tot ziens op 18 maart!