dinsdag, december 16, 2014

 

Geluk

Afgelopen week heb ik de hand gelegd op het enige deeltje uit de Hormblowerserie, dat ik nog niet in mijn bezit had. Zwarte beertje 2060; Op leven en dood" , heet het. De afgelopen jaren  heb ik, telkens als ik ergens in Nederland een antquariaat of een boekenmarkt tegenkwam naar dit deeltje en het zwarte beertje 2068 " Admiraal in West Indie" gezocht, maar nooit gevonden. Met Sinterklaas heb ik zwarte beertje 2068 gekregen en nu dus via marktplaats   op leven en dood gekocht. Ik heb alle dvd's van Hormblower inmiddels ook en diverse keren bekeken, maar het is goed om te lezen dat de filmmakers zich nogal wat vrijheden hebben veroorloofd ten opzichte van Forestier. Hoe dan ook, ik ben een gelukkig mens en dat voor 2 euro en 2,58 euro aan verzendkosten.

Geluk en verdriet, of misschien teleurstelling liggen om de hoek. Soms gaan dingen niet zoals je graag wilt dat ze gaan. Vooral als comunicatie niet goed verloopt, voel ik me vaak aangeslagen. Gisteravond een diaconievergadering voorgezeten en als dan de communicatie tussen mensen niet goed verloopt en ik dan onvoldoedne sturing aanbreng, voel ik me erg ongelukkig. Van die vergadering heb ik een dikke kater overgehouden, omdat mensen zich beschadigd voelen en dat is het laatste wat ik wil. Ieder moet respect ontvangen en gerespecteerd worden.
Probleem is dat als je veel doet, je ook veel fouten kunt maken.
Je denkt een aantal zaken goed te kunnen managen en achteraf kom ik dan tot de conclusie dat ik soms best wel luchthartig, of is het lichtzinnig mijn vergaderingen voorbereid. Natuurlijk heb ik me inhoudelijk op de agendapunten voorbereid, maar ik denk te gemakkelijk over mijn inzet op het gebied van de sturing van een vergadering. Mensen zijn beschadigd en ik had dat moeten voorkomen.

Kerst staat voor de deur en dan wens je toch iedereen gelukkige dagen en een gelukkige tijd. Hoe ik dat nu weer goed moet krijgen weet ik even niet.

woensdag, december 03, 2014

 

Congres

Sinds enige tijd ben ik tweede voorzitter van de vakbondssenioren bij het CNV. Dat vraagt veel tijd als je het goed wilt doen. Het kost gemiddeld een dag per week en meestal is dat de woensdag. vandaag was het seniorencongres in Arnhem. Het stond vooral in het teken van de toekomst.
Ik mocht een stuk van het morgenprogramma voor mijn rekening nemen

Als tweede voorzitter ben ik ook voorzitter van de CCBB, de commissie collectieve belangenbehartiging. Vanmorgen ging het met name over die belangenbehartiging.  Na een korte inleiding over het doel en het waarom van die CCBB gingen we met elkaar aan de slag. De aanwezige  120 congresgangers bogen zich in vier gespreksgroepen over stellingen op het gebied van pensioen en inkomen en over welzijn en zorg. 

Het aardige was dat er vandaag ook leden waren van de gepensioneerden van Onderwijs. Met hen gaan we straks  in het nieuwe jaar samenwerken. Voor een aantal van hen was het blijkbaar vernieuwend dat je ook op die manier als vakbond actief kunt zijn.
Belangrijk was natuurlijk vooral wat er uit die discussie kwam. De CNV connectief, want zo gaat die nieuwe vakbond heten zal meer aandacht moeten schenken aan de belangenbehartiging van de gepensioneerden. Er moet een meldpunt  zorg komen en de CNV moet zich meer en beter laten horen op ook voor ouderen belangrijke onderwerpen.
Na afloop van die discussie mocht ik dat de aanwezige bestuurders meegeven en  het eerste succes is er. Het meldpuntzorg@cnvpubliekezaak.nl is een feit.

In de wandelgangen kwam het idee op de aanwezige gepensioneerde vakbondsconsulenten ook in te zetten als  consulenten voor zorg en welzijn. Dat idee werd ook direct door de bestuurders overgenomen. Ik heb aangegeven dat ik ze daaraan zal houden. Congressen bestellen weliswaar geen straljagers, zei Vredeling ooit, maar ze kunnen wel degelijk  tot resultaten leiden. En deze resultaten had ik vanmorgen nog niet verwacht.

's Middags zijn we nog met elkaar in gesprek gegaan om te kijken waar we elkaar als onderwijs en publiekezaak op regionaal en lokaal niveau kunnen versterken. Ook hier zijn  goede ideeen aangedragen, of ze allemaal ook zo snel tot resultaten zullen leiden, weet ik niet en hangt ook vaak van individuele mensen af, maar er zijn wel degelijk signalen dat er wat op gang komt.

Je moet de uitdaging aangaan. Wie met beide benen op de grond staat, komt geen stap vooruit.

Zaterdag was in Veghel het verkiezingscongres van het CDA Brabant. De kandidatenlijst voor de provinciale staten is vastgesteld. Ik ben uiteindelijk nog twee plaatsen opgeschoven en sta nu 35 ste op de lijst.  Dat is natuurlijk vulling, maar ik wil wel goede vulling geven.  Het is duidelijk dat met name ook voor senioren (vitaal grijs?!) een rol in de provincie is weggelegd. Al was het maar vanwege de mobiliteit. De provincie gaat bijvoorbeeld over het openbaar vervoer en de buslijnen in de regio.  Ik heb de afgelopen veertig jaar altijd wel ergens op een kandidatenlijst gestaan en vrijwel ook altijd op een niet direct verkiesbare plek. Ik heb geroepen, als je mij nodig denkt te hebben, moet je op me stemmen. Meestal deden de  mensen dat niet. Ook nu weer, als je vindt dat ik het doen moet, moet je op me stemmen. Als ik voldoende voorkeurstemmen haal, ga ik in de provinciale Staten. vulling is prima, maar niet voor de flauwe kul.
 Ook deze uitdaging wil graag aangaan.
tot ziens op 18 maart!




This page is powered by Blogger. Isn't yours?